Polecam dziś stronkę, na którą często zaglądam, zwłaszcza, jak mam zły humor:
SEKSUALNOŚĆ KOBIET

Z powyższej strony pochodzi fajny artykuł, którego fragmenty tutaj przytoczę:

Kanon piękna z reklamy


Pomyślcie o wielkiej różnorodności kobiecych ciał: jesteśmy wysokie lub niskie, szczupłe lub grube, grubokościste i muskularne lub drobne i kruche; nasze różnią się kolorem i kształtem; skóra przybiera najróżniejsze odcienie: od brązu, poprzez miedziany, do oliwkowego i różowego, a nasze włosy mają wszelkie możliwe barwy. A mimo to wszystkie jesteśmy oceniane według nierealistycznych standardów lansowanych przez przemysł reklamowy i kosmetyczny, standardów głęboko zakorzenionych w społecznych wyobrażeniach na temat tego, jaki wygląd i zachowanie nam przystoi. Kobieta, która niedawno rzuciła pracę, gdy szef postawił jej ultimatum: albo zacznie nosić żakiety, albo będzie musiała odejść, podsumowuje tę sytuację następująco:


„Wszyscy tyle mówią o różnorodności. W rzeczywistości musimy się dostosować do określonego wzorca, i to pokazuje, że różnice nie są szanowane. Wymaga się od ludzi, aby zrezygnowali z tego, kim naprawdę są.”


Parcie na „piękno”


Na przestrzeni dziejów każde społeczeństwo ustanawiało własne kanony piękna, ale w żadnej epoce nie było tyle presji ze strony mediów na to, jak powinnyśmy wyglądać. Okładki kolorowych czasopism, filmy, programy telewizyjne i wielkie bilbordy zewsząd zarzucają nas obrazami głoszącymi, że „uroda” jest wszystkim. Ale czy jest owo „piękno” i na czym polega dążenie do bycia „piękną”? Dominujący w kulturze zachodniej współczesny ideał kobiety to szczupła, silna, zgrabna, wysoka, gładkoskóra, młoda dziewczyna. Lista zabiegów, którym musi się poddać kobieta, żeby go osiągnąć, ciągnie się bez końca, choć – paradoksalnie – absolutnie konieczne jest zarazem, by wyglądała całkowicie naturalnie! Pomimo zmian, jakim uległa moda i nastawienie do kobiet, dzisiejszy ideał kobiecej urody nie odbiega za bardzo od tego, który uosabia oryginalna, jasnowłosa lalka Barbie. Zniekształcone ciała Barbie może nam się wydać zabawne jako karykatura narzucanego przez media ideału kobiecej urody. Jednak dla milionów małych dziewczynek lalka ta stanowi wzór, do którego uczą się dążyć od najwcześniejszego dzieciństwa.


Nastolatko, „dostosuj się”


Gdy wkraczamy w życie, czujemy się zazwyczaj wygodnie w naszych ciałach. Jako niemowlęta i dzieci uczymy się i poznajemy świat za ich pośrednictwem. Wchodząc w wiek dojrzewania, zaczynamy czuć się mniej pewnie w swojej skórze. Przekonujemy się na ogół, że jako dziewczęta jesteśmy cenione raczej za ciało niż za umysł. Dorastając, z wolna zaczynamy rozumieć, że aby dostosować się i zyskać popularność, musimy wyglądać i zachowywać się w określony sposób. Jeżeli temu nie sprostamy, będziemy cierpieć w samotności. Okres dojrzewania może być trudny dla wszystkich młodych kobiet, jednak szczególnie ciężki okazuje się dla tych, których wygląd zewnętrzny odbiega od ideału lansowanego w mediach. Jeżeli wyglądamy bardziej męsko niż inne dziewczęta, jesteśmy grube albo zaczynamy dojrzewać zbyt wcześnie lub późno, to w reakcji na nasilającą się presję otoczenia pojawia się chęć, by zmienić coś w naszym ciele. Nie potrafimy już cieszyć się nim takim, jakim jest.