„Jeśli jesteś krągła, a nawet pulchna, bujna i okazała, o jędrnej, gładkiej skórze, powinnaś zaufać tym oznakom kobiecości, jakimi zostałaś obdarowana, i polubić je” – twierdzi dr Pierre Dukan. Tak, to ten sam doktor Dukan, który od ponad 30 lat specjalizuje się w dietetyce i walce z otyłością. Jest autorem metody swojego imienia, a także takich bestsellerowych publikacji, jak Nie potrafię schudnąć.

W swojej najnowszej książce pisze, że kobiety krągłe i pulchne mają dużo większe szanse niż kobiety wychudzone, by uwieść i przywiązać do siebie mężczyznę, a w dodatku odnaleźć szczęście. Co więcej, nie są to tylko własne przekonania francuskiego dietetyka, lecz twierdzenia uargumentowane i poparte dowodami.

Dukan uważa, że lektura jego książek doda kobietom sił i wiary, że można się oprzeć wszechobecnej presji odchudzania: „Powinnaś również zadać sobie pytanie, które do tej pory nie przychodziło ci do głowy: A może jestem ładna i seksowna właśnie taka, jaka jestem?”.

Co więcej, książka Dukana ma „demaskować zło, jakim jest złudna i nienaturalna fascynacja szczupłością i zacieraniem kształtów”. Jest to rodzaj manifestu opowiadającego się za krągłościami.

Z drugiej strony, autorowi nie chodzi o „ustanowienie królestwa grubasów”…

Manifest Dukana nie jest ani pochwałą otyłości, ani restrykcyjnej diety, lecz czymś pomiędzy, swoistym złotym środkiem. Autor przypomina, że napisał już kilka książek przeciwko „pladze otyłości” oraz, że „zdiagnozowana otyłość jest chorobą, która skraca życie, zwłaszcza w połączeniu z innymi czynnikami ryzyka”.

Walka z otyłością, twierdzi Dukan, jest więc jak najbardziej słuszna. A jednak autor przyznaje się w swojej najnowszej książce do czegoś, co z pewnością zaskoczy wielu z was…

„Osobiście uważam, że kult szczupłej figury i jego kulturowa otoczka są jeszcze bardziej niebezpieczne niż nadwaga. Nie tyle pod względem fizjologicznym (rzadko ludzie umierają z głodu w pogoni za ideałem), ile psychologicznym i socjologicznym” – tak brzmi główna teza Mężczyźni wolą krągłości.

Kult szczupłej figury świadczy tak naprawdę o „zachwianej równowadze społecznej, dotyczy bowiem tego, co w ciele kobiety jest najbardziej naturalne”. O czym mowa?

Dukan, powołując się między innymi na badania biologów i zoologów, pisze, że człowiek zawsze odżegnywał się od przynależności do królestwa zwierząt, ale dzisiaj trudniej jest się nam od tych związków odżegnywać: „nasze życie również podlega ogólnym prawom natury”.

Gatunek ludzki rozwija się dzięki temu, że „naturalne różnice między płciami są wyjątkowo atrakcyjne”. Właśnie jednej z tych różnic Dukan poświęcił swoją najnowszą książkę. Chodzi o charakteryzującą kobiety i im przynależną krągłość kształtów”.

Skoro jednak nie chodzi o nadwagę, otyłość, zbędne kilogramy i tłuszcz, to o jakich „krągłościach” mowa”?

Krągłość, którą ma na myśli i którą wychwala Dukan to „cecha czysto kobieca”. Chodzi po prostu o zaokrąglenie bioder, ud, piersi, kolan i owalu twarzy.

„Zgodnie z elementarną zasadą regulującą życie płciowe gatunku twierdzę, że owo zaokrąglenie jest najważniejszą i najatrakcyjniejszą z cech charakteryzujących płeć żeńską” – twierdzi francuski dietetyk.

Autor zdaje sobie sprawę, że nie wystarczy to, by przekonać czytelników, dlatego też na kolejnych stronach szczegółowo wyjaśnia, co oznacza, że mężczyźni wolą krągłości oraz przechodzi do dowodów.

Wielu mężczyzn słyszało pytanie: „Jaki jest twój typ kobiety?”, za którym kryło się kolejne („Woli pan blondynki czy brunetki, wysportowane czy wykwintnisie, seksowne czy intelektualistki?”), ale tak naprawdę, bez względu na odpowiedź, mężczyźni i tak nie mają wyboru.

„Jesteśmy bowiem zaprogramowani, by reagować na określone cechy pewnego typu kobiet. Kiedy mówimy o  blondynce, nie chodzi przecież wyłącznie o kolor włosów. Blondynka ma właściwą sobie karnację, zapach, kolor oczu. Wszystko to składa się na szczególną konstrukcję” – pisze Dukan.

Zdaniem biologów najważniejszymi elementami są właśnie zapach i wygląd skóry, ale francuski dietetyk, próbując wybrać wspólny i ostatecznie decydujący mianownik, stawia na krągłości. Dlaczego?

To właśnie krągłości i kształtności, tak często dyskredytowane we współczesnej cywilizacji (można by tutaj złośliwie dodać, że między innymi za sprawą innych książek francuskiego dietetyka), są najbardziej wyrazistymi i najlepiej definiującymi różnicę płciowe cechami kobiecości.

Ciało kobiety pozbawione kształtów sprawiłoby, że jej sylwetka nie różniłaby się znacząco od sylwetki mężczyzny i – twierdzi Dukan – „miałaby ona duże problemy ze znalezieniem partnera, który zechciałby ją zapłodnić.

Co więcej, kobieta taka „stałaby się sztucznie sterylna i w ten sposób długi łańcuch pokoleń walczących o przetrwanie gatunku po prostu zostałby zerwany”.
W fakcie, że Natura obdarzyła kobiety krągłymi formami kryje się także wyższy sens, a jest nim nietypowa, niespotykana w świecie zwierząt, seksualność. W rozdziale „Krągłości a seks” Dukan pisze, że w ten sposób Natura zapewniła kobietom najpewniejszy sposób na przyciągnięcie męskich spojrzeń.

W rozdziale tym autor opisuje naturalną historię seksualności, opowiada o tym, dlaczego jesteśmy jedynymi zwierzętami kochającymi się twarzą w twarz i zdradza innego rodzaju ciekawostki. Jak otwarcie przyznaje francuski dietetyk:

„Wielu mężczyznom, szczególnie tym zapamiętale śledzącym zmieniające się mody na urodę kobiecą, zdarza się sypiać z chudzielcami, ale to właśnie oni, niezmiennie, nieuchronnie i nieświadomie, jak lunatycy, po omacku, z wyciągniętymi przed siebie ramionami, powracają do biologicznie uwarunkowanych randek z kobietami o krągłych kształtach”.

W drugiej części książki, zatytułowanej „Krągłe kształty a kultura”, Dukan przygląda się bliżej współczesnemu kanonowi kobiecych kształtów. Na aktualnie „obowiązujący” model kobiecości składa się jego zdaniem: smukłość i wysoki wzrost, cienka talia, niewyeksponowane piersi, wąskie biodra, niewidoczne uda i „zamaskowane zapachy”.

„Dla każdej cywilizacji przekonanie o własnej nieomylności stanowi prawdziwe przekleństwo. […] Większość kobiet zachodnioeuropejskich wyobraża sobie, że zna ostateczny i niepodważalny ideał kobiecego wyglądu. Obiektywny obserwator, rzuciwszy okiem wstecz i wokół, uśmiechnie się na to pobłażliwie, ja zaś nie tylko obserwowałem, również poszperałem wszędzie tam, gdzie pozostały jeszcze jakieś ślady, i udowodnię, że współczesne koncepcje urody zapełniają nie więcej niż stronę w historii ludzkości i świata” – twierdzi Dukan.
Francuski lekarz wprost pisze też o „gehennie” wszystkich kobiet, które nie są w stanie utożsamić się z obowiązującym wzorcem i zmuszone są ukrywać przed mężczyznami swoje frustracje.

Z tego właśnie powodu autor książki nie zgadza się z osobami bagatelizującymi problem i twierdzącymi, że fascynacja szczupłym ciałem to tylko przejściowa moda, nieszkodliwa i bez znaczenia, więc nie ma powodu do niepokoju. Wręcz przeciwnie:

„Najbardziej przerażające jest to, że po raz pierwszy odrzuca się naturalny, biologiczny charakter powabów kobiecego ciała, stworzonych w ściśle sprecyzowanym celu jakieś dwa czy trzy miliony lat temu. Jesteśmy już tak otumanieni, że zobojętnieliśmy na krągłości”.

Dukan z każdym kolejnym akapitem swojej książki podbija stawkę i pisze coraz bardziej zdecydowanym językiem: „pogarda, z jaką podchodzi się do kobiecych kształtów, jest wielkim błędem cywilizacji zachodniej. Wszystkim się wydaje, że dużo ważniejsze są zmniejszające się rezerwy naturalne, zanieczyszczenie planety, galopujące przeludnienie, wzrost przestępczości, upadek prestiżu rodziny czy plaga narkomanii”.

Zdaniem Dukana takim niezwykle istotnym problemem jest jednak „utrata kobiecości przez zniwelowanie krągłych form”, która nas wszystkich może doprowadzić do zguby. Ostrzega on, że efektem tego modnego i niebezpiecznego trendu może wręcz spowodować zniknięcie różnić między płciami, a w dalszej perspektywie zagrożenie instytucji rodziny, będącej przecież podstawą społeczeństwa, kultury i cywilizacji.

Najkrócej mówiąc: społeczeństwo konsumpcyjne i feminizm. Według Dukana, nasze motywacje i żądze są dzisiaj sprytnie ukierunkowane. Jeżeli nie mamy żadnych pragnień, szybko się je nam dostarcza (z pomocą kultury, mediów i reklamy). Tworzy się wciąż nowe potrzeby i dociera do konsumenta, gdziekolwiek próbuje się ukryć.

Dukan pisze, że po znalezieniu wszystkich potencjalnych nabywców, także z krajów mniej rozwiniętych, „w siedmiomilowych butach nadszedł feminizm, a za nim tabu krągłości”?

Co ma walka o równouprawnienie do walki z krągłościami? Dr Pierre Dukan twierdzi, że bardzo dużo.

„Dlaczego dziś mężczyźni akceptują wolność seksualną u kobiet, na którą im tak długo i zazdrośnie nie pozwalali? Czyżby wreszcie dotarło do nich, że byli w błędzie?” – pyta lekarz i odpowiada: nie, to rozwój społeczeństwa konsumpcyjnego i sprzyjające warunki ekonomiczne ułatwiły zwycięstwo feminizmowi i typowym dla niego „normom kulturowym, jakimi stały się nowa koncepcja ciała, a przede wszystkim odrzucenie krągłych kształtów”.

„Mężczyzna i kobieta są sobie równi, więc wszystko, co ich różni, szkodzi doktrynie” – pisze Dukan – „Aby wprowadzić te same pensje, te same prawa, taką samą wolność seksualną i niezależność ekonomiczną, należy ich zrównać w zachowaniach, w gustach i w modzie. Gdy chodzi o ciało, nawet jeśli wydaje to się niemożliwe, trzeba zatuszować zbyt widoczne różnice”.

To jeszcze nie wszystko. W kolejnych akapitach Dukan uderza w feminizm jeszcze mocniej.

„Kanonem piękna stają się małe piersi nad wystającymi żebrami. Biustonosz okazuje się zbędny i staromodny, a obfity biust – wulgarny. […] Biodra i uda zawadzają, niepokoją i zakłócają harmonię ciała. Sprzeciwienie się tej fali wymaga doprawdy bohaterskiego samozaparcia”.

Dukan uważa, że dla „dobra sprawy” plecie się różnego rodzaju pseudomedyczne bzdury. Najlepszym przykładem cellulit, „słowo napawające nieprzyjemnym dreszczem nawet najinteligentniejsze kobiety”. Każde zaokrąglenie ud jest kwalifikowane jako „pomarańczowa skórka”.

„Wpadamy w zbiorową histerię. Cynicznie, bez najmniejszej obawy przed śmiesznością powtarza się nam, że z dwoma kilogramami więcej kobieta „źle się czuje”, jest napuchnięta, ociężała, smutna i ma zadyszkę. A jak żyły nasze matki, ważące od dziesięciu do piętnastu procent więcej, które uważano w tamtych czasach za szczupłe?” – pyta słynny francuski dietetyk.

Autor „Nie potrafię schudnąć” przyznaje też, że początkowo feminizm rzeczywiście głosił szlachetne hasło równości płci, ale „wskutek zapalczywości swych wyznawczyń, na fali odniesionego sukcesu, wprowadził do programu pojęcie dyskryminujących różnic. Od tej chwili nie chodziło już o równość, lecz o identyczność”.

Dlaczego jednak zgadzamy się w takim razie na tę swoistą dyktaturę szczupłości i wstydu spowodowanego kobiecymi krągłościami? Dukan twierdzi, że winne są nasze stadne instynkty, imponująca liczba znanych modelek, nieustanne „bębnienie mediów”, kino, wypowiedzi i pokazy najsłynniejszych projektantów, liderzy mody, przemysł odzieżowy i styliści.

Oni wszyscy „ustanowili panujące obecnie przykazania w kwestii wyglądu” i spowodowali, że „buldożer mody wyrównał gusty epoki”.

Autor książki zdaje sobie sprawę, że jego książka przypominająca o tym, że mężczyźni wolą krągłości prawdopodobnie nie zmieni diametralnie sytuacji: „Aby zmienić optykę tak utrwaloną w podświadomości społecznej, należałoby użyć dużo cięższej artylerii”. Dlatego też ostatnie strony książki to listy otwarte dietetyka skierowane do wszystkich mężczyzn, a także do tych, którzy narzucają antykobiecą modę, czyli projektantów i dziennikarek kobiecych magazynów.

Pierre Dukan mieszka i pracuje w Paryżu. Jest szczęśliwym mężem, ojcem dwojga dorosłych dzieci i pasjonatem sztuki współczesnej. Urodził się w roku 1941 w Algierze. Jest poczytnym autorem wielu książek poświęconych odchudzaniu i zdrowemu odżywianiu, a przede wszystkim twórcą światowej sławy diety proteinowej. Doktor Dukan od wielu lat pomaga ludziom schudnąć, lecz szczupłe ciało nigdy nie było jego obsesją, wręcz przeciwnie. Twierdzi, że tak jak wszyscy mężczyźni woli krągłe kobiety.